![Kamienica Lankiewiczowska w Piotrkowie. Pod adresem Grodzka 2 istniały odrębne budynki [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.ddbelchatow.pl/galleries/144df165-f1dd-48ff-a8c9-950c14476eaf)
Nieruchomość oznaczona numerem porządkowym Grodzka 2 składała się pierwotnie z dwóch posesji. Obie kamienice od 1869 roku zostały połączone w jedno domostwo, osobą wspólnego właściciela. Pierwsze informacje dotyczące obu kamienic pochodzą jednak z XVIII wieku. Kamienica zwana "Lankiewiczowską" należała w połowie XVIII w. do rajcy piotrkowskiego Macieja Lankiewicza.
ZOBACZ TAKŻE: Słowackiego w Piotrkowie nosiła wiele nazw. Od XIX wieku najbardziej reprezentacyjna arteria w mieście [ZDJĘCIA]
Wielu właścicieli kamienicy przy Grodzkiej 2
Kamienica Lankiewicza pozostawała niezamieszkana aż do 1787 r. po nabyciu jej przez Piotra Sobolewskiego. W 1798 r. był to dom murowany, posiadający dwa kominy klasy drugiej. W wyniku regulacji hipoteki nieruchomości w 1829 roku właścicielką kamienicy po zmarłym mężu została Pelagia Grabowska i jej synowie Konstanty i Jan. W 1840 r. budynek został zajęty przez komornika sądowego.Drugi z budynków pierwszej połowie XVIII w. należał do małżonków Macieja i Marianny z Rosieckich. Podczas pożaru miasta, w 1786 roku uległ zniszczeniu dach kamienicy. W tym czasie właścicielem posesji był Fryderyk Tylmagierow. W 1858 r. nieruchomość odkupiła na licytacji jego wnuczka Matylda Malinowska. Od niej w 1859 r. kamienice wykupił kupiec piotrkowski Aleksy Anifiłow.
W 1864 poprzednia właścicielka domostwa Apolonia z Dytrychów Kosiorkiewicz sprzedała własność małżonkom Paulinie z Klewów i Jakubowi Bartenbachom. Już w 1865 r. Bartenbachowie sprzedali kamienice, a nabywcą nieruchomości został właściciel dwóch kamienic położonych po zachodniej stronie domu - Aleksy Anfiłow. Tak trzy kamienice utworzyły jedno domostwo wokół wspólnego podwórza.
Na parterze domu prosperowały dwa sklepy w tym jeden z towarami żelaznymi i składem dla tych wyrobów.
ZOBACZ TAKŻE: Województwo piotrkowskie powstało 1 czerwca 1975 roku. Jego istnienie to też okres rozkwitu Piotrkowa [ZDJĘCIA]
Anfiłow w 1869 r. przebudował kamienicę. Decyzją Sądu Okręgowego w Piotrkowie z dnia 1878 roku jednak całe domostwo zostało sprzedane. Posesję nabył w 1880 roku Antoni Chotkowski.Kolejny właściciel domu Robert Bestfater przystąpił do kolejnej przebudowy, którą ukończył w 1883 r. Po zakończeniu inwestycji domostwo zostało sprzedane w 1884 r. Jakubowi Millerowi. Po jego śmierci trafiło w ręce Ludwika Dominikowskiego w 1898, który sprzedał je w 1908 Tobiaszowi Rajsowi.
Decyzją Sądu Grodzkiego w Piotrkowie z roku 1947 zostali ustaleni formalni właściciele nieruchomości. Większość z nich już w tym czasie nie żyła. Część domostwa należąca do zmarłych na mocy decyzji Sądowej z roku 1965 przeszły na własność Państwa.
ZOBACZ TAKŻE: Młyn przy Słowackiego w Piotrkowie. Góruje nad okolicą od połowy XIX wieku [ZDJĘCIA]
Budynek na Starym Mieście w Piotrkowie
Budynek zlokalizowany jest na terenie zwartej zabudowy Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim. Posesja ta ma kształt wydłużonego prostokąta po osi wschód-zachód i zbudowana jest tak, iż elewacje zewnętrzne kamienicy od południa stanowią kontynuację linii pierzei ulicy Grodzkiej.
Kamienica przy. ul. Grodzkiej 2 zajmuje wschodnią część działki. Elewacja frontowa kamienicy zwrócona jest ku południowi. Budynek sąsiaduje od zachodu z dwupiętrową kamienicą mieszkalną Rynek Trybunalski 8, od wschodu z piętrową narożną kamienicą mieszkalną przy ul. Grodzka/Farna 5.
Budynek jest trójkondygnacyjny, częściowo podpiwniczony z użytkowym poddaszem, złożony z budynku frontowego i dwóch oficyn. Elewacja frontowa jest trójkondygnacyjna, z bogatym detalem architektonicznym. W elewacji widoczny podział na dwie części o zróżnicowanym wystroju architektonicznym. Otwory okienne i drzwiowe prostokątne, osadzone w profilowanych opaskach, okratowane.
Parter od pietra oddziela profilowany gzyms kordonowy. Druga kondygnacja ma ozdoby z pilastrów z uproszczonymi głowicami korynckimi. Są też stylizowane kartusze. Całość elewacji zwieńczona gzymsem wspartym na konsolach, pomiędzy konsolami niewielkie rozetki.
Budynek frontowy skomunikowany jest z oficynami za pomocą drewnianych galerii z drewnianą balustradą, a galerie wsparte na żeliwnych ozdobnych wspornikach.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.