Budynek wzniesiony był na terenie dawnego Żydowskiego Miasta w drugiej połowie XIX w. poza murami miejskimi. Była to uboga dzielnica, pełna małych sklepików i warsztatów. Kamienica przy obecnej ulicy Pereca była pod ochroną konserwatorską. Wpisano ją do rejestru zabytków, ale w 2010 roku była już przeznaczona do rozbiórki.
ZOBACZ TAKŻE: Województwo piotrkowskie powstało 1 czerwca 1975 roku. Jego istnienie to też okres rozkwitu Piotrkowa [ZDJĘCIA]
Kamienice w miejscu spalonej dzielnicy
Kamienica powstała najprawdopodobniej po 1865 roku, kiedy to wielki pożar strawił doszczętnie część zabudowy Żydowskiego Miasta. W związku z czym władze miasta podęły decyzję o regulacji przestrzennej tego obszaru. Plan opracował Konstanty Sługocki w 1866 r.Wyprostowano wówczas ul. Warszawskie Przedmieście, czyli obecnie Starowarszawska i dawniejszą Na Ławach i zaprojektowano nowe podziały placów budowlanych po spalonej części Żydowskiego Miasta. Zabudowę cofnięto od koryta rzeki Strawy pozostawiając wolne przestrzenie do wytyczenia obszernych alei, obsadzonych drzewami, do przejścia i do przejazdu nad brzegiem rzeki.
Plan Sługockiego zakładał również połączenie ul. Zamkowej z placem Czarnieckiego, a został zrealizowany w terenie dopiero w 1918 r. W 1930 r. starą ul. Na Ławach przemianowano na ul. Pereca, na cześć głośnego żydowskiego prozaika, poety i dramaturga - Icchaka Lejba Pereca. Jesienią 1939 r. powstało tu getto żydowskie.
ZOBACZ TAKŻE: Osiedle Piastowskie w Piotrkowie. Powstały tu pierwsze piotrkowskie wysokościowce [ZDJĘCIA]
Ulica na ternie Żydowskiego Miasta
Fasada budynku nosiła cechy klasycystyczne. Mimo opracowania nowych, funkcjonalniejszych linii regulacyjnych ulic, głównie ze względów finansowych, większość wznoszonych domów na nowym terytorium Żydowskiego Miasta miało tandetny standard.Budynek zlokalizowany był we wschodniej części Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim. Był murowany z cegły ceramicznej. Dwukondygnacyjny, nie podpiwniczony, od strony wschodniej trójkondygnacyjny. Budynek przykryty dachem dwuspadowym o asymetrycznych połaciach.
W elewacji frontowej na osi środkowej w drugiej kondygnacji był balkon z balustradą z prętów stalowych wsparty na żeliwnych ozdobnych wspornikach, w zwieńczeniu na osi środkowej fronton w formie półkolistego naczółka.
Między kondygnacjami był profilowany gzyms kordonowy. Elewacja zakończona nieznacznie wystającym gzymsem wieńczącym. W połaci dachu dwie lukarny.
Komentarze (0)