Kamienica przy Sieradzkiej 8 w Piotrkowie. To tu był filmowy napad na jubilera [ZDJĘCIA]

Kamienica przy Sieradzkiej 8 w Piotrkowie wzniesiona została w latach 80. XIX wieku. Budynek widoczny jest już na planie miasta z roku 1882. Wcześniej teren, na którym wzniesiono kamienicę podzielony był na kilka pustych parceli graniczących od zachodu z domem Błażeja Nowakowskiego „ponad murem stojącym", od południa i wschodu z ulicą Rycerską i Sieradzką od północy. 

Na początku XIX wieku nieruchomość zabudowana była stajniami, wozowniami i kloakami. W roku 1863 właścicielami nieruchomości byli: Olimpia Waleria Wojenko, Jan i Marianna Ludwika z Rogalskich Majewscy i Florentyna Michalina Strzembosz, Michał i Rozalia małżeństwo Turczynowicz.

W kamienicy mieścił się niegdyś dom modlitwy żydowskiej. Pod tynkami na ścianach pomieszczeń parteru zachowane są prawdopodobnie polichromie z tego czasu. Obecnie tak jak i w przeszłości kamienica pełni funkcję mieszkalną. 

ZOBACZ TAKŻE: Stacja towarowa w Piotrkowie to zabytkowe obiekty. Zamiast kolei budynki przejął handel [ZDJĘCIA]

Kamienica w stylu neoklasycyzmu

Budynek składa się z dwóch skrzydeł i oficyny w podwórzu. Skrzydło od strony ul. Sieradzkiej ma elewację frontową zwróconą ku północy, drugie skrzydło od ul. Rycerskiej zwrócone jest elewacją frontową na wchód. Budynek sąsiaduje od strony zachodniej z dwupiętrową kamienicą przy ul. Sieradzkiej 10. 

Budynek został wymurowany z cegły ceramicznej i otynkowany. W pomieszczeniach zachowany jest częściowo układ amfiladowy. Budynek jest trójkondygnacyjny, podpiwniczony z użytkowym poddaszem. Skrzydła budynku przykryte są dachami dwuspadowymi. 

Na elewacji frontowej umieszczono liczne ozdobne elementy. Elewacja na niewysokim cokole, rozczłonkowana pilastrami zwieńczonymi łukiem. Otwory okienne parteru i drzwi zwieńczone zostały łukami koszowymi. Parter od piętra oddziela profilowany gzyms kordonowy. W drugiej kondygnacji otwory okienne obramione profilowanymi opaskami. Często pojawia się motyw  liści akantu.

We wnętrzu zachował się pierwotny wystrój sieni i klatki schodowej w skrzydle północnym. Sień uzyskała bogatą dekorację sztukatorską w duchu rozwiązań klasycystycznych. Ścianę od sufitu oddziela profilowany gzyms. Półpiętra klatki schodowej ozdobiono niszami obramowanymi ornamentem cekinowym i parapetem wspartym na uproszczonych konsolach. Na ostatnim piętrze klatki schodowej zachowała się sztukateria o motywach roślinnych z rozetą pośrodku. 

ZOBACZ TAKŻE: Województwo piotrkowskie powstało 1 czerwca 1975 roku. Jego istnienie to też okres rozkwitu Piotrkowa [ZDJĘCIA]

Zabytkowa ulica Sieradzka

Ulica Sieradzka biegnie od Rynku Trybunalskiego do Placu Tadeusza Kościuszki w Piotrkowie. Długość ulicy to około 140 metrów. Ulica należy do najstarszych w Piotrkowie i jest częścią układu urbanistycznego Starego Miasta, który ukształtował się w XIII/XIV wieku. Niegdyś prowadziła do jednej z czterech bram miejskich. 

Nazwa ulicy pochodzi od nazwy miasta Sieradz, w którego kierunku prowadziła. Nazwa ulicy Sieradzka została wymieniona na najstarszym planie Piotrkowa z 1786. W przeszłości ulica prowadziła do Bramy Sieradzkiej w murach miejskich Piotrkowa.

Ulica Sieradzka wraz z całym układem urbanistycznym Starego Miasta wpisana jest do rejestru zabytków. Znajdują się w nim także poszczególne budynki mieszczące się przy staromiejskiej uliczce.