Budowę stacji kolejowej w Piotrkowie Trybunalskim z zapleczem technicznym, czyli parowozownią, warsztatami mechanicznymi, wagonownią, stacjami wodnymi, magazynem towarowym, koszarami służby drogowej dworcem i budynkami mieszkalnymi rozpoczęto już w 1845 r. i rozbudowywano w kolejnych latach. Następnym etapem była budowa stacji towarowej, jaką rozpoczęto trzydzieści lat później.
W 1875 r. w odległości około kilometra na południe od dworca stacji osobowej, między obecnymi ulicami G. Narutowicza i F. D. Roosevelta, rozpoczęto budowę stacji i parowozowni towarowej w Piotrkowie. W kilkanaście lat powstały tu m.in.: hala wachlarzowa na 18 stanowisk, stacja wodna z wieżą ciśnień, trzy piętrowe budynki mieszkalne, siedziba dozorcy 8. odstępu drogowego (toromistrza), budynek ekspedycji towarowej, budki zwrotniczowskie itp.
Z wieżą ciśnień połączono przepompownię z magazynem opału. Wodę czerpano z dwóch studni artezyjskich. Stacja wodna w końcu wieku zasilała po dwa żurawie, hydranty pożarnicze i gospodarcze, parowozownię i inne budynki kolejowe.
W 1900 r. w sąsiedztwie stacji towarowej - w rejonie ul. Przemysłowej - rozpoczęto budowę stacji kolejki wąskotorowej, zaś jej linię do Sulejowa, styczną z koleją Warszawsko- Wiedeńską, w pełni uruchomiono w 1902 r.
ZOBACZ TAKŻE: Komin fabryczny przy Sulejowskiej w Piotrkowie. Tyle zostało ze świetności przemysłowego kompleksu [ZDJĘCIA]
Stacja towarowa niszczona i przebudowana
W dniach 29 i 30 października 1914 r. wycofujące się wojska niemieckie wysadziły w powietrze i podpaliły szeregu najważniejszych obiektów kolejowych. Zniszczona została m.in. wieża ciśnień i parowozownia na stacji towarowej. Uszkodzone zostały również znajdujące się w ich sąsiedztwie budynki mieszkalne. W listopadzie i grudniu 1914 roku przeprowadzono prowizoryczną odbudowę linii i urządzeń kolejowych. Po 1918 r. odbudowano zaplecze stacji osobowej i przystąpiono do odbudowy torów, mostów, budynków i urządzeń kolejowych.Po odzyskaniu przez Polskę części Górnego Śląska wraz z Katowicami wzrosło znaczenia dawnej kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, jako głównej linii kolejowej łączącej północną i południową część kraju. Wraz z innymi liniami kolejowymi na terenie Polski zarząd przejęło powołane w 1918 r. przedsiębiorstwo Polskie Koleje Państwowe.
W 1923 r. rozpoczęto budowę nowej parowozowni towarowej, tworzącą nowoczesną żelbetową halę wachlarzową na 30 stanowisk z wjazdem przez obrotnicę, do której nieco później dostawiono budynki mieszczące warsztaty z kuźnią i odlewnią.
Przy zespole warsztatowym funkcjonowała też druga obrotnica. W 1925 r. wzniesiono również budynek mieszkalny zwany "Pekinem" z zabudowaniami gospodarczymi mieszczącymi komórki lokatorskie, żelbetową wieżą ciśnień oraz pompownię czerpiącą wodę ze studni głębinowej.
W okresie tym odbudowano również uszkodzone w trakcie działań wojennych budynki mieszkalne oraz rozbudowano tory stacyjne. Powstał też ogromny skład węgla ze służącymi załadunkowi elektrycznymi żurawiami na podwoziach kolejowych.
Linia kolejowa Warszawa - Wiedeń ponownie uległa znacznym zniszczeniom w czasie II wojny światowej, choć sama stacja towarowa nie uległa większym uszkodzeniom, to na jej terenie wzniesiono schrony przeciwlotnicze. Do funkcji tej dostosowano również piwnice jednego z budynków mieszkaniowych.
ZOBACZ TAKŻE: Słowackiego w Piotrkowie nosiła wiele nazw. Od XIX wieku najbardziej reprezentacyjna arteria w mieście [ZDJĘCIA]
Nowa era po elektryfikacji
Kolejne przemiany w infrastrukturze kolejowej nastąpiły po elektryfikacji linii w 1955 r. Zbędna stała się parowozownia osobowa, którą przeznaczono na magazyny, szkołę zawodową i biura Rejonu Budynków.W 1965 r. ostatecznie przestały na linii tej kursować parowozy. W efekcie na stacji towarowej przebudowano część hali parowozowni wachlarzowej w celu przystosowania jej do obsługi lokomotyw elektrycznych i spalinowych, wybudowano stację paliw, magazyny olejów i gazów technicznych oraz centralną kotłownię.
W kolejnych latach wzniesiono nowy budynek administracyjno-gospodarczy oraz rozbudowano również kilka ze starszych budynków, m.in. ekspedycję towarową. Wyburzono też południowo zachodnią część hali parowozowni wachlarzowej wznosząc w tym miejscu nowy budynek warsztatowy, jak również przebudowano jej część przystosowując ją do celów socjalnych. Likwidacji uległa też boczna obrotnica.
ZOBACZ TAKŻE: Piotrkowski cyklodrom na Budkach. Był jedną z największych atrakcji miasta w XIX wieku [ZDJĘCIA]
Na Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej
Kolejowa stacja towarowa w Piotrkowie Trybunalskim założona została przy Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, pierwszej linii kolejowej w Królestwie Polskim, której inicjatorami budowy byli Henryk Łubieński (Wiceprezes Banku Polskiego) oraz przemysłowiec i kupiec Piotr Steinkeller. W styczniu 1835 r. została przedstawiona ogólna idea budowy drogi żelaznej między Warszawą a południową granicą Kongresówki.Było to ważne przedsięwzięcie, gdyż linia kolejowa miała m. in. łączyć górniczo-hutnicze Zagłębie Dąbrowskie z rolniczym centrum kraju. Trasę jej wytyczono przez region słabo rozwinięty gospodarczo a jej powstanie przyczyniło się do jego aktywizacji oraz do rozwoju położonych wzdłuż niej miast - Piotrkowa i Radomska.
Linia budowana była i oddawana do użytkowania odcinkami od 1844 r. - do kwietnia 1848 r. Uroczyste otwarcie ruchu kolejowego do Piotrkowa Trybunalskiego od strony Skierniewic nastąpiło 7 października 1846 r., a planowy ruch osobowy podjęto 11 października 1846 r. Przeszło miesiąc później 17 listopada otwarto odcinek Piotrków - Częstochowa, a od 1 grudnia rozpoczęto tu planowy ruch osobowy.
Podróż z Warszawy do Wiednia - z kilkoma przesiadkami - możliwa stała się 1 września 1848 r. W 1859 r. na linii kolejowej z Warszawy do Wiednia zaczęły kursować pierwsze pospieszne pociągi.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.