Skomplikowana zabudowa działki powstawała stopniowo. Przy Zamurowej 7 powstał w ten sposób dom przedni o adresie Farna 2 oraz dom tylni, czyli oficyna boczna i dom o adresie ul. Zamurowa 7. A nieruchomość prawdopodobnie wydzielono podczas lokacji miasta w XIII w.
Jeszcze w początkach XIX wieku zabudowa posesji ograniczała się do zajmującego jej zachodnią część budynku dzisiejszego domu przedniego. Zachowały się jego piwnice, które pokazują, że wzniesiony został najpóźniej na przełomie XVI i XVII wieku.
Przebudowano go w pierwszej połowie wieku XIX. W tym czasie wzdłuż północnej granicy działki znajdowało się jedynie wąskie przejście wiodące w kierunku Wielkiej Wsi. W trakcie regulacji przekształcono je w ul. Zamkową. Pozostała zabudowa posesji pochodzi z końca XIX i początków XX wieku.
Dom przy Zamurowej 7 wzniesiono w stylu klasycyzującym. Budynek znajduje się na posesji położonej na północnym skraju kwartału ograniczonego od zachodu ul. Farną, od północy - Zamkową od wschodu - Zamurową i od południa ul. Starowarszawską.
Dom przedni zlokalizowano w zachodniej części działki a jego fasada znajduje się w linii zabudowy wschodniej pierzei ul. Farnej, a jego ściana północna to fragment południowej pierzei ul. Zamkowej tak, że wyznacza narożnik tych ulic. Dalszą część pierzei ul. Zamkowej stanowią północne ściany oficyny bocznej i domu tylnego. Dom tylny jest na wschodnim krańcu posesji, na narożu z ul. Zamurową i jego fasada to część pierzei zachodniej Zamurowej.
Wejście główne do domu przedniego znajduje się od strony ul. Farnej. Sień domu tylnego, dostępna jest z ul. Zamurowej. Podwórze dostępne jest też od strony ul. Zamkowej.
ZOBACZ TAKŻE: Komin fabryczny przy Sulejowskiej w Piotrkowie. Tyle zostało ze świetności przemysłowego kompleksu [ZDJĘCIA]
Budynek z piwnicami sprzed wieków
Fundamenty budynku murowane są z kamienia polnego na zaprawie wapiennej. Ściany nośne piwnic z cegły ceramicznej. Ściany kondygnacji naziemnych także murowane z cegły ceramicznejBudynek został wzniesiony na planie zbliżonym do prostokąta, o ściętym północno-wschodnim narożu. Jest piętrowy, podpiwniczony z częściowo użytkowym poddaszem.
Na piętrze na ściętym narożu umieszczono budynku balkon z prostą, stalową balustradą z prętów stalowych, wsparty na ażurowych wspornikach oraz drzwi balkonowe. Elewację wieńczy belkowanie z fryzem zwieńczone profilowanym gzymsem. Wnętrza nie zachowały cech stylowych.
ZOBACZ TAKŻE: Ponad ćwierć wiek temu Piotrków stracił status miasta wojewódzkiego. Likwidacja województwa piotrkowskiego [ZDJĘCIA]
Stare Miasto wewnątrz murów obronnych
Mury obronne Piotrkowa zamykały miasto w obrębie prostokąta o wymiarach 300 na 340 metrów, a ich długość wynosiła około tysiąca metrów. Miasto za murami obejmowało obszar około 8 hektarów. Do miasta prowadziły 3 bramy: Krakowska, Sieradzka i Wolborska. Do tego wybudowano w grodzie co najmniej 10 baszt. Rozpoczęto ich budowę w XIV wieku w czasach króla Kazimierza Wielkiego, ale ukończono dopiero dzięki fundacji królowej Jadwigi w XV wieku.Piotrków został ufortyfikowany murami o wysokości 4,5 metra, a ich grubość wynosiła 2 metry. Wysokość po stronie zewnętrznej dochodziła do 9 m. Otaczały miasto wzdłuż obecnej ulicy Stronczyńskiego, placu Kościuszki i placu Niepodległości, kościoła i nowego kolegium Jezuitów, ulicy Garncarskiej i Zamurowej, przekraczały ulicę Wojska Polskiego obejmując łukiem dawny klasztor i kościół Dominikanów. Wewnątrz murów miasto miało rynek, z którego wychodziło osiem ulic. Materiał użyty do budowy murów to kamień i cegła gotycka.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.