Kamienica przy ul. Wojska Polskiego 1a przestała być użytkowana ponad 30 lat temu. Na początku XXI wieku przestała jednak istnieć. Była zabytkiem wpisanym do rejestru. W archiwach zachowały się informacje, że budynek istniał już w końcu XIX w., a jego ówczesną właścicielką była Chaja-Sura Goldsztejn, a faktycznie nieruchomość należała do Towarzystwa "Talmud-Tora". Miała być tam prowadzona szkoła żydowska.
Wiadomo, że roku 1872 zawarto umowę kupna-sprzedaży pomiędzy Adolfem Landau kupcem z Łodzi a Chajmem Goldhersz Z Piotrkowa. Była to nieruchomość składająca się z kamienicy, oficyny, kuchni, stajni i mieszkania dla stróża. Postawiono ją na ośmiu placach nabytych od Kasy Miejskiej, która to kupiła je od poprzedniego właściciela Pejzach Hirszberga.
ZOBACZ TAKŻE: Młyn przy Słowackiego w Piotrkowie. Góruje nad okolicą od połowy XIX wieku [ZDJĘCIA]
Z roku 1899 pochodzi natomiast plan sytuacyjny nieruchomości sporządzony przez geometrę Marczewskiego, na którym widoczna jest kamienica przy Wojska Polskiego 1a.Dokumenty Magistratu Miasta Piotrkowa dotyczące ubezpieczenia z 1918 roku informują, że nieruchomość składała się z jednopiętrowego domu murowanego i oficyny wraz z zabudowaniami gospodarczymi.
Przed wojną budynek był własnością Natana Horowicza. W roku 1959 nieruchomość przeszła na własność Skarbu Państwa. W latach 90. XX wieku użytkownikiem budynku był szpital w Piotrkowie Trybunalskim.
Budynek stał w pierzei zabudowy przy ulicy Wojska Polskiego 1a. Od wschodu przylegał do piętrowego budynku mieszkalnego przy ul. Wojska Polskiego 1, natomiast od zachodu do dwupiętrowej kamienicy mieszkalnej przy ul. Wojska Polskiego 3. Budynek był trójkondygnacyjny, nie podpiwniczony, z poddaszem nie użytkowym.
ZOBACZ TAKŻE: Słowackiego w Piotrkowie nosiła wiele nazw. Od XIX wieku najbardziej reprezentacyjna arteria w mieście [ZDJĘCIA]
Ulica Wojska Polskiego w Piotrkowie
Obecna ulica Wojska Polskiego została wytyczona na terenach Wielkiej Wsi sąsiadującej z Piotrkowem. W latach 1828-29 zrealizowano przebicie przez miasto głównej arterii przelotowej, właśnie obecnej ul. Wojska Polskiego, którą zaprojektował w tym samym miejscu Jan Muller.Roboty terenowe rozpoczęto w kwietniu 1828 roku, wykorzystując jako materiał brukarski głazy z rozbieranego północnego odcinka murów miejskich za klasztorem dominikanów. Dawniej nosiła nazwę Dominikańska, Toruńskie Przedmieście, Bykowska, Nowowarszawska oraz Bykowskie Przedmieście.
W 1830 r. wytyczono dalej na północ aleję w kierunku nowych cmentarzy. W 1840 r. tereny te włączono do miasta. Dalszą ich regulację wstrzymał w 1865 r. pożar.
ZOBACZ TAKŻE: Liczba mieszkańców Piotrkowa niższa niż przewidywano. Miasto wyludnia się w szybkim tempie
Pierwsza wzmianka o Wielkiej Wsi pochodzi z 1420 r. Stanowiła wówczas własność królewską i podlegała staroście piotrkowskiemu. Północna część Wielkiej Wsi zachowała do XVIII w. charakter wiejski. Część południowa od XVI w. była dzielnicą dworów magnackich. Wzniesiono tu w XVI w. zamek królewski, a w latach 30. XVIII w. nieistniejące, zniszczone w pożarze, kościół i klasztor Franciszkanów.Funkcjonowały tu dwie jurydyki, czyli osady obok miasta królewskiego, niepodlegające władzom miejskim: starościńska i biskupia. Ta pierwsza, od XVI w. zamieszkała była przez ludność żydowską, przekształcając się z czasem w Żydowskie Miasto. Zabudowana ciasno stłoczonymi drewnianymi domami, z murowaną synagogą i kirkutem stanowiła potężny ośrodek handlu i rzemiosła. Płonęła wielokrotnie. Ostatecznie zniszczył ją w 1786 r. wielki pożar.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.