Przed powstaniem stałych kinematografów pokazy filmowe odbywały się wszystkich pomieszczeniach użyteczności publicznej posiadających miejsca dla widowni i choćby niewielką scenę. Korzystano z sal widowiskowych Towarzystwa Cyklistów, Hotelu Litewskiego, Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan, a także z teatru należącego do Franciszka Spana, który spłonął w 1910 roku.

ZOBACZ TAKŻE: Pałac Rudowskich z salą koncertową. Szkoła muzyczna w godnej siedzibie [ZDJĘCIA]

Pierwszy kinematograf w Piotrkowie to „Czary”. Od 1905 roku do końca I wojny światowej istniał na placu przy alei Aleksandryjskiej. W parterowym, drewnianym budynku znajdowała się niewielka scena i 400 miejsc na widowni. Filmy wyświetlano tu trzy razy w tygodniu.

Zgodę na otwarcie kolejnego kinematografu gubernator piotrkowski wydał w 1909 roku. Było to przedsiębiorstwo polsko‑żydowskie. Jego właścicielami byli Abram Grinszpan, Adam Eichelkraut oraz Konstanty Kowalewski. Kinematograf "Victoria" mieścił się w nieco większym od "Czarów" murowanym budynku z widownią na czterysta osób.

Oba służyły nie tylko projekcjom filmowym, które zresztą wyświetlane były jednie trzy razy w tygodniu. W pozostałe dni z sal korzystały miejscowe zawodowe zespoły teatralne i przyjezdni artyści. Odbywały się w nich spektakle teatralne, koncerty, a także pokazy akrobatów, żonglerów, iluzjonistów. Organizowano w nich również przedstawienia amatorskie oraz bale i zabawy okolicznościowe.

W grudniu 1909 roku właściciele kinematografów "Czary" i "Victoria" wystąpili do władz o pozwolenie na organizację przedstawień muzyczno‑teatralnych. Wkrótce powstały przy nich zespół teatralne, mające już znamiona stałości. Reżyserem teatru "Czary" został Czesław Wiśniewski, po jego śmierci Władysław Gloger, natomiast reżyserem teatru "Victoria" Stefan Szosland.

CZYTAJ TAKŻE: Piotrkowska Manufaktura nie miała tyle szczęścia ile łódzka. Budynek Sigmateksu wciąż czeka na swoją szansę

Repertura i kinowe hity w Piotrkowie

W 1911 roku ogromną popularnością wśród piotrkowskiej publiczności cieszyły się prezentowane w kinematografie "Victoria" dwa filmy: "Ze szponów hańby" i "Biała niewolnica" (1910, reż. August Blom). Filmy przeznaczone były tylko dla widzów dorosłych. Akcja "Białej niewolnicy" rozgrywała się w Hamburgu i Londynie. Fabuła jej opierała się na problemie handlu żywym towarem.

Na ekranach kinoteatrów piotrkowianie mogli obejrzeć także dramat z życia cyrkowców pod tytułem "Wystrzał śmierci", a także "Indyjski szal", "Złote źródło", "Sylwetkę diabła", "Upadł szron w wiosenną noc", "Los Pawła Bannersa". Jesienią 1917 roku sukces kasowy przyniosły "Niezwykłe przygody Saturnina Farandoli" (1914, reż. Luigi Maggi i Marcel Perez).

ZDOBACZ TAKŻE: Najstarszy kościół w Piotrkowie Trybunalskim. Pamiątka średniowiecznej przeszłości [ZDJĘCIA]

Kino przy reprezentacyjnej alei 3 Maja

Aleja 3 Maja to jedna z reprezentacyjnych ulic Piotrkowa Trybunalskiego. Ma długość niespełna metrów, ale kamienice jakie tu wybudowano w stylu secesyjnym na przełomie XIX i XX wieku mają ciekawą architekturę i cenne detale.

Sama ulica została wytyczona około 1865 roku, w ramach planu porządkowania i odbudowy miasta po pożarze. Powstała natomiast w 1873. Została wybrukowana w 1921 została wybrukowana. Aleję obsadzono rzędami drzew, początkowo kasztanowcami i klonami, a następnie brzozami oraz lipami.

Ulica pierwotnie nosiła nazwę Aleksandryjskiej, potem Szkolnej i Lipowej. W roku 1917 otrzymała nazwę alei 3 Maja. W okresie okupacji hitlerowskiej nosiła nazwę Lindenallee (alei Lipowej), a w latach 1952–1989 Bolesława Bieruta. Zmiana nazwy na 3 Maja, nastąpiła 28 lutego 1989 roku. Nowa nazwa oficjalnie wprowadzona została jednak od 3 maja 1989 r.

Kino Piotrków (2)