Wojenne straty w Piotrkowie liczono w początkach 1945 roku. Co straciło miasto w czasie II wojny światowej? [ZDJĘCIA]

Ogólną wartość strat materialnych Polski w granicach z 1945 r. szacowano na 258 mld zł. Do tych wartości zaliczyć należy również zniszczenia i grabieże dokonane przez przemierzającą ziemie polskie Armię Czerwoną. Piotrków Trybunalski także ucierpiał w II wojenni światowej, a zniszczenia szacowane były przez władze w kwietniu 1945 roku.

Dane dla Piotrkowa Trybunalskiego pochodzące z końca maja 1945 r. szacowały sumę zniszczeń wojennych obiektów miejskich na ponad 90 tys. zł, zaś straty poniesione przez ludność Piotrkowa na kwotę blisko 250 tys. zł. 

Zachowały się dokumenty urzędowe magistratu oraz starostwa piotrkowskiego. W pierwszych miesiącach powojennych w 1945 roku szkody poczynione podczas okupacji i działań wojennych oceniały nowe władze. Między innymi odbywały się odprawy przedstawicieli władz lokalnych w siedzibie starostwa, które prowadził ówczesnego starosta piotrkowski Adam Bystry - Bykowski.

Narzekano na nich między innymi na brak bezpieczeństwa, rabunki i rekwizycje dokonywane przez wojsko. Znajdują się też krytyczne uwagi pod adresem milicji. Dokumenty uwidoczniły duże zniszczenia wojenne oraz brak inwentarza, a szczególnie koni, głównej wówczas siły pociągowej w rolnictwie i transporcie wiejskim. Straty gospodarcze to przestój największych zakładów produkcyjnych: hut szkła, gazowni czy elektrowni. 

ZOBACZ TAKŻE: "Pioma" w Piotrkowie produkowała dla górnictwa. To tu świętowano barbórkę [ZDJĘCIA]

Wojenne zniszczenia w Piotrkowie

Szkody miasto Piotrków poniosło w zakładach, przedsiębiorstwach, szkołach i strażach pożarnych. Uszkodzone zostały budynki przy ul. Juliusza Słowackiego 13, ul. Stefana Żeromskiego 20,  Aleja 3 Maja 2 oraz 33, Aleja Wyścigowa 6 (obecnie Franciszka Żwirki).

Starty w przedsiębiorstwach samorządowych: Gazownia, Hala Targowa, Stacja pomp, Wieża ciśnień, sieć wodociągowo-kanalizacyjna i studnie artezyjskie, stacja oczyszczania ścieków, rzeźnia miejska, tabor miejski.

Straty były także w domach czynszowych  przy ul. Bujnowskiej 2 (obecnie Franklina Roosevelta), ul. Tomickiego 3 i 34 (obecnie Adama Próchnika), ul. Focha 2 (obecnie Mikołaja Kopernika), ul. Sulejowska 25 i 29, ul. Polna 32, 34, 40 i ul. Kościelna 7.

Wojenne zniszczenia dotknęły także: Przytułek dla starców, Ośrodek Zdrowia i Odkażania, Łaźnia miejska, Stacja Opieki nad matką i dzieckiem, Folwark miejski, Kolonie letnie w Tarasce oraz szkoły średnie i powszechne przy Aleja 3 Maja 7, ul. Piłsudskiego 37 (obecnie  Wojska Polskiego), ul. Cegielniana 3 (obecnie J. Korczaka).

Ucierpiała również straże pożarna przy ul. Piłsudskiego 37 oraz przy  ul. Krakowska 31 i  ul. Zamkowej.

ZOBACZ TAKŻE: Komu najbardziej grozi ubóstwo? Granica jest bardzo blisko dla kilku milionów osób w Polsce

Zakończenie II wojny światowej w Europie

W wojnie uczestniczyły 72 państwa, a w ciągu 6 lat jej trwania zginęło kilkadziesiąt milionów ludzi. Polska straciła ponad 6 mln obywateli, w tym około 3 mln pochodzenia żydowskiego. Polskie Siły Zbrojne uczestniczyły w większości kampanii wojennych i bitew II wojny światowej: w zachodniej i południowej Europie, Afryce Północnej, a od końca 1943 r. również na froncie wschodnim.

Europa świętuje rocznicę kapitulacji III Rzeszy 8 maja. W Polsce jest to Narodowy Dzień Zwycięstwa. W tym roku 8 maja obchodzimy 80. rocznicę zakończenia II wojny światowej i Narodowy Dzień Zwycięstwa.

Święto państwowe w Polsce zostało ustanowione przez Sejm dla upamiętnienia zwycięstwa nad hitlerowskimi Niemcami. Zostało wprowadzone na mocy ustawy uchwalonej 24 kwietnia 2015 roku.

II wojna światowa w Europie zakończyła się podpisaniem aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec 8 maja 1945 r. o 22.43 czasu środkowo-europejskiego. Akt wszedł w życie o 23.01 i wtedy nastąpiło przerwanie działań wojennych.

8 maja w Berlinie, w kwaterze marszałka Gieorgija Żukowa w dzielnicy Karlshorst w Berlinie w obecności przedstawicieli trzech mocarstw sojuszniczych: Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Francji, niemiecki feldmarszałek Wilhelm Keitel podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji III Rzeszy. Dzień wcześniej w Reims, w kwaterze głównej gen. Dwighta Davida Eisenhowera, kapitulację na froncie zachodnim podpisał gen. płk. Alfred Jodl.