Jeden z najstarszych istniejących do dziś, piotrkowski budynek autorstwa architekta Feliksa Nowickiego, to gmach dawnego Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan, zlokalizowany przy ulicy Wojska Polskiego 75, który wzniesiono w 1889 roku. Nadal służy pomocy. Mieści się w nim Pogotowie Opiekuńcze.
Piotrkowskie Towarzystw Dobroczynności dla Chrześcijan zostało utworzone w 1881 r. Legalizacja statutu nastąpiła w 1885 r., chociaż już pod koniec roku 1881 odbyło się zebranie organizacyjne osób chcących rozpocząć działalność Towarzystwa.
Zgodnie z nazwą Towarzystwo miało udzielać pomocy osobom „wyznania chrześcijańskiego”. Prawosławni już od 1868 r. mieli swoje Rosyjskie Towarzystwo Dobroczynności, w 1906 r. powstało Piotrkowskie Towarzystwo Dobroczynności dla Ewangelików. Było także działające od 1894 Żydowskie Towarzystwo Dobroczynności.
Kiedy budowano znany piotrkowianom gmach Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan przy ul. Bykowskiej (dziś ul. Wojska Polskiego 75), wśród ofiarodawców znalazł się nawet „król łódzkiej bawełny” – Izrael Poznański. Jedynie społeczność rosyjsko-prawosławna z przyczyn politycznych trzymała się na uboczu i nie podejmowała wspólnych działań z innymi tego typu inicjatywami.
Elita piotrkowa skora do pomocy
Towarzystwo tworzyła elita piotrkowskiej inteligencji. Wśród najbardziej znanych byli: Stanisław Pomian-Srzednicki - wiceprezes Sądu Okręgowego w Piotrkowie, a po odzyskaniu niepodległości, pierwszy prezes Sądu Najwyższego, Jordan Władysław Kański - statystyk, meteorolog, historyk, organizator spisów ludności w 1871 i 1882 r. oraz pierwszej w Piotrkowie rozmowy telefonicznej w 1878 r., dr Antoni Strzyżowski lekarz, Mirosław Dobrzański wydawca „Tygodnia”, Dobrosław Kleyna nestor piotrkowskich adwokatów, Tytus Chyliczkowski sędzia Sądu Okręgowego, poeta, ks. Aleksander Sałaciński proboszcz parafii św. Jakuba, ks. Eugeniusz Lipiński, ks. Stanisław Szabelski duchowni znani też z działalności literackiej i wydawniczej.Członkiem był także Karol Stefan Burghard – właściciel majątku Mierzyn i dzierżawca majątku Milejów, który swój majątek przekazał testamentem na cele społeczne, w tym 55100 rubli dla wspomnianego Piotrkowskiego Towarzystwa Dobroczynności. Jego zapis znacząco powiększył majątek Towarzystwa, który początkowo liczył nieco ponad 2,5 tys. rubli.
Liczba członków Towarzystwa wahała się między 100 a 200. Składka w przypadku członków rzeczywistych wynosiły 6 rubli rocznie.
Dobroczynność dla dzieci i młodzieży
Towarzystwo prowadziło rozległą działalność. Pomagało zarówno dorosłym, jak i dzieciom oraz młodzieży. Starano się wyeliminować żebractwo, wspierając ubogich nie tylko bezpośrednio, ale i oferując im konkretne zajęcie. Ciekawą inicjatywą była Tania Kuchnia, formalnie zalegalizowana wcześniej niż samo Towarzystwo. Lokal umieszczony w budynku magazynu solnego przy ul. Kaliskiej - dziś J. Słowackiego – na początku XX w. wybudowano w tym miejscu gmach sądów piotrkowskich.Starsze dziewczęta mogły uczyć się w Szkole Robót Kobiecych, chłopcy w Warsztatach Tkackich i Zakładzie Czapniczo-Krawieckim, młodsze dzieci - sieroty, półsieroty, wyjątkowo dzieci z pełnych, lecz krańcowo biednych rodzin - znajdowały opiekę w Zakładzie dla Sierot Chłopców i Zakładzie „Rodziny Adeli”, najmłodsze – w ochronach, odpowiedniczkach dzisiejszych przedszkoli.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.