Kamienica przy placu Czarnieckiego 8 w Piotrkowie. To jeden z najstarszych budynków w tej okolicy [ZDJĘCIE]

Kamienica przy placu Czarnieckiego 8 w Piotrkowie to drugi budynek od południa, zwrócony elewacją frontową ku zachodowi.Fasada nosi cechy klasycystyczne z licznymi ciekawymi zdobieniami. Wybudowano ją prawdopodobnie po 1819 roku, gdy w okolicy dokonano parcelacji i wytyczenia placu. Wcześniej była tu prawdopodobnie zabudowa drewniana. 

W 1836 roku posesję narożną przy ówczesnym Nowym Rynku i dwie sąsiednie ze wspólnym podwórzem kupili małżonkowie Andrzej i Marianna Kinn. Po śmierci Andrzeja wdowa otrzymała połowę nieruchomości, zaś drugą połowę za dożywocie dla matki otrzymała Marianna Krochmalska z domu Kinn i wnuczki: Eugenia i Julia Krochmalskie. 

W latach 70. XIX w. posesje były własnością żydowskich kupców i rzemieślników. W 1877 r. posesję kupił Fiszel Flattau, potem Erazm Antoni Klotze. W 1878 r. - Józef Socharski, a w 1888 r. - Bolesław Bartendach. W 1896 r. małżonkowie Henoch Lejzor i Sura Frenkiel, później ich potomkowie. 

W 1924 r. wywłaszczono Frenklów z części południowej parceli, gdzie znajdowało się wąskie przejście z ulicy Zamkowej do pl. Czarnieckiego. Na wywłaszczonej części działki wytyczono ulicę na przedłużeniu Zamkowej. 

Posesja Frenklów była przez wiele lat zaniedbywana, od strony południowej wznosiły się ruiny spalonej piekarni, ściany domu pękały, stropy były naruszone. W czasie kiedy właścicielem nieruchomości był Icek Goldsztejn nadbudowano II piętro w budynku frontowym. W roku 1928 nieruchomość była własnością Gitli Perłowicz. W latach 30-tych pomieszczenia na parterze adaptowano na sklepy. 

W roku 1939 nieruchomość przy pl. Czarnieckiego 8 była zabudowana w następujący sposób: od frontu 3-kondygnacyjny budynek murowany, w głębi posesji w południowej granicy 3-kondygnacyjna oficyna, w szczycie oficyny od strony wschodniej parterowy magazyn, przy wschodniej granicy działki od strony ul. Zamurowej parterowy budynek murowany wraz z magazynem, w północnej granicy parterowa murowana oficyna połączona łącznikiem z sąsiednim budynkiem przy pl. Czarnieckiego 7. W piwnicach oficyny i w południowej części budynku frontowego mieściła się masarnia połączona z lodownią pod podwórzem w południowo-zachodnim narożniku. 

Według wykazu właścicieli nieruchomości w mieście Piotrkowie z roku 1941 kamienica była własnością Laizera i Saury Frenkiel Henoch. Posesja po II wojnie światowej przeszła na własność państwa. W pomieszczeniu narożnym od południa przebito w ścianie szczytowej przejście do sąsiedniej kamienicy.

ZOBACZ TAKŻE: Rzeczywistość jest gorsza niż prognozy demograficzne. Piotrków się wyludnia, a liczba mieszkańców spadła bardziej niż przewidywano

Budynek przy pl. Czarnieckiego z ciekawym zdobienie elewacji

Budynek frontowy jest trójkondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem przykryty dwuspadowym dachem. Od wschodu do budynku frontowego przylega trójkondygnacyjna klatka schodowa o sfazowanych narożnikach, nakryta dachem namiotowym. Oficyna także jest trójkondygnacyjna.

Część środkowa elewacji frontowej została wyodrębniona nieznacznie wysuniętym ryzalitem mieszczącym dwie osie okienne i przejazd bramny w przyziemiu. Otwór bramny zwieńczony został łukiem koszowym ze zwornikiem w kluczu. Flankowany jest pilastrami. 

Kondygnację przyziemia od piętra oddziela profilowany gzyms, a otwory okienne drugiej kondygnacji obramione są profilowanymi opaskami. Podokienniki w formie mało wydatnych cokołów. W linii zwieńczenia cokołów a zarazem linii ław parapetowych na całej długości elewacji poprowadzono profilowana listwę narzutową. Powyżej otworów okiennych profilowane gzymsy nadokienne. 

Część środkowa elewacji flankowana jest pilastrami korynckimi z płycinami w obrębie trzonów, pośrodku dwa otwory okienne zaznaczone pilastrami. Ponad pilastrami belkowanie z nadsłupiem i fryzem ozdobionym trzema rozetami. 

ZOBACZ TAKŻE: Piotrkowski cyklodrom na Budkach. Był jedną z największych atrakcji miasta w XIX wieku [ZDJĘCIA]

Plac Czarnieckiego w Piotrkowie

Obecny plac Czarnieckiego powstał w wyniku działań parcelacyjnych w 1819 roku. Między innymi w miejsce dawnej ulicy Żydowskiej. W swoim obecnym kształcie istnieje dopiero od pierwszej połowy XIX wieku, wcześniej był to kwartał zabudowy śródmiejskiej prawdopodobnie drewnianej. 

Z licznych przekazów wynika, iż co najmniej od XVI wieku piotrkowscy Żydzi osiedlać się mogli tylko na Podzamczu, stąd nazwa ul. Żydowskiej, żywa aż do końca XVIII wieku. W I ćwierci XIX wieku urządzono tu targowisko miejskie powstałe w wyniku wyburzenia zabudowy mieszczańskiej.

W roku 1882 rozpoczęto w Piotrkowie Trybunalskim budowę handlowego pasażu mieszczącego 40 sklepów, według projektu miejskiego architekta Aleksandra Białkowskiego, a sfinansowany przez piotrkowskiego piwowara Rudolfa Bartenbacha. Inwestycja ta zlokalizowana została na ówczesnym placu
Nikołajewskim. Wśród mieszkańców spopularyzowała się wówczas nowa, polska nazwa placu - Rynek Maślany. 

1892 roku powstał na placu ogród publiczny o niewielkich rozmiarach, ozdobiony żeliwnym ogrodzeniem.