Dawny Hotel Krakowski w Piotrkowie. Jego restauracja słynęła z potraw z kaczki [zdjęcia]

Budynek narożny przy obecnym placu Kościuszki 7, dawniej u zbiegu ulicy Sieradzkiej i placu Bernardyńskiego to siedziba dawnego Hotelu Krakowskiego. Mógł przyjąć niewielu gości, ale jego historia sięga połowy XIX wieku. Miał zaledwie dziewięć pokoi, które mieściły się na piętrze.

Hotel Krakowski mieścił się w budynku na przeciwko kościoła bernardynów. Jego siedziba to zabytkowa, piętrowa kamienica. Hotel w tym miejscu powstał około 1850 roku. Miejsce to opisał Oskar Flatt w „Opisie Piotrkowa Trybunalskiego pod względem historycznym i statystycznym” z połowy XIX wieku. Zapis brzmiał: "nowy hotel naprzeciwko Bernardynów, jakkolwiek niedawno istniejący, najwięcej przecież zapewne zadowala publiczność stosownem urządzeniem, czystością, wygodą i porządkiem".

W archiwach zachowały się informacje o niektórych właścicielach przybytku. Nie wiadomo kto go założył, ale wiadomo, że w 1909 roku hotel był własnością Henryka Szustera. Hotelarz reklamował swoją firmę w „Kalendarzu Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan w Piotrkowie na rok zwyczajny 1909”. Przekonywał do swoich usług między innymi składem win importowanych bezpośrednio, koniaków kuracyjnych, likierów i wyrobów wódczanych, krajowych i zagranicznych, towarami kolonialnymi, serami krajowymi i zagranicznymi. W 1923 roku natomiast jako właściciel Hotelu Krakowskiego występuje w dokumentach Konstantyn Kowalewski.

Hotel Krakowski w 1923 roku oferował łóżko w pokoju za cenę od 3040 do 4540 marek polskich. Za elektryczność klienci płacili dodatkowo od 200 do 500 marek polskich, zaś za obsługę od 600 do 900 marek polskich.

W latach 30 XX wieku Hotel Krakowski miał własną cukiernio-kawiarnię i restaurację z dancingiem. W każdym pokoju miał zainstalowaną wannę, a podróżującym własnym autem zapewniał także garaż. Obsługa hotelowa sprowadzała dla gości czasopisma i ilustracje krajowe i zagraniczne, ponadto oferowano również możliwość gry w brydża lub bilard.

Parter budynku, gdzie mieścił się Hotel Krakowski, zajmowała restauracja. Początkowo nazywała się tak jak hotel - Krakowską, później „Kaczym Dołkiem” oraz „Bajką”.

W 1933 roku współwłaścicielem restauracji został Leon Walicki. Restauracja znana była z pierwszorzędnej kuchni ze stałymi gorącymi zakąskami w bufecie i uprzejmą obsługą. W menu restauracji przez lata prym wiódł kulebiak z grzybami i dania z kaczki, skąd wzięła się nazwa „Kaczy Dołek”. Leon Walicki doprowadził w 1934 roku do gruntownego remontu i zmienił nazwę restauracji na „Bajkę”. Ponowne otwarcie odbyło się 13 stycznia 1934 roku, na dancingu zagrał doborowy zespół pod batutą Szuberskiego.

Wśród stałych bywalców lokalu byli między innymi znany mecenas Dobrosław Kleyna, senior piotrkowskiej palestry adwokackiej, obrońca Damazego Macocha, sądzonego w Piotrkowie w 1912 roku za głośne zabójstwo.

Hotel Krakowski przestał istnieć, gdy wybuchła II wojna światowa. Po 1945 roku w kamienicy mieściła się restauracja „Mozaika”. Piętro, na którym był hotel zajęło Państwowe Przedsiębiorstwo Turystyczne Trybunalskie.