![To imprezowe centrum z czasów Trybunału Koronnego. Barkowy dwór widział niejedno [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.ddbelchatow.pl/galleries/ab5bf645-4550-4c37-8606-280506310b5a)
Dwór w Bąkowej Górze w gminie Ręczno to barokowa budowla, wzniesiona około 1770 roku. Przez rodzinę Małachowskich herbu Nałęcz, ówczesnych właścicieli Bąkowej Góry.
Dwór ma wygląd typowej wiejskiej siedziby szlacheckiej. Zaprojektowany został prawdopodobnie przez Józefa Karśnickiego, jezuitę i architekta, profesora Collegium Nobilium we Lwowie i Sandomierzu, który był autorem wielu podobnych budowli.
Bąkowa Góra centrum życia towarzyskiego
Bąkowa Góra, to wieś w powiecie piotrkowskim, położona w Dolinie Pilicy. Dwór w 1770 roku wznieśli tu Małachowscy herbu Nałęcz, którzy byli właścicielami pobliskich Majkowic. Jest to budowla barokowa na rzucie prostokąta z łamanym dachem krytym gontem.Dwór należał między innymi do Kazimierza Małachowskiego, starosty przedborskiego oraz marszałka Trybunału Koronnego, jaki zbierał się w Piotrkowie. Bąkowa Góra słynęła wówczas z hucznych zabaw szlachty.
W XVIII wieku gospodarzem tych uciech był Adam Leon Albin Kazimierz Nałęcz Małachowski. Marszałek Trybunału Koronnego nie przepuszczał okazji do zabawy i nie przepuszczał swoim gościom. Witał ich u progu dworu wielkim kielichem zwanym Corda Fidelium, wypełnionym wysokoprocentowym trunkiem. Dopiero po jego wypiciu można było wejść do gościnnego dworu.
W XIX wieku dwór przejęli hrabiowie Ostrowscy, a w XX wieku właścicielami zostali Potoccy, którzy byli też właścicielami Majkowic. Po drugiej wojnie światowej dwór w Bąkowej Górze służył jako szkoła i przedszkole, a w latach 60. XX wieku mieściła się w nim restauracja.
W latach 80. w Bąkowej Górze działał malowniczo położony ośrodek wypoczynku sobotnio-niedzielnego z bazą noclegową, restauracją i winiarnią. Na terenie dworu istniał też Dom Pracy Twórczej.
Barokowy dworek w szlacheckim stylu
Dwór położony jest na wschodnim stoku wzgórza zamkowego w Bąkowej Górze w gminie Ręczno. Budynek jest murowany z cegły. W części pomieszczeń zachowała się posadzka z nieregularnych płyt kamiennych.Budynek zbudowano na planie nieregularnego wydłużonego prostokąta z dobudowaną od frontu sionką i drewnianym gankiem na słupkach i tarasem od wschodu.
O obiekt jednokondygnacyjny, częściowo podpiwniczony, nakryty dachem czterospadowym typu polskiego.
Elewacja frontowa wyróżnia się charakterystycznym ryzalitem mieszczącym sionkę. Po bokach po dwa otwory okienne zwieńczone łukami. Ściana frontowa sionki zwieńczona barokowym szczytem z wolutowymi spływami po bokach i prostokątnym otworem pośrodku.
Poniżej szczytu gzyms przykryty opaską z gontów wsparty na dwóch parach półkolumienek toskańskich. Pomiędzy nimi prostokątny otwór wejściowy. Wzdłuż elewacji biegnie płytki gzyms kordonowy.
Z pierwotnego wyposażenia dworu zachował się jedynie kominek o prostym obramowaniu.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.