Taki był Hotel Wileński w Piotrkowie. Zajmował okazałą kamienicę przy Słowackiego 7

Hotel Wileński w Piotrkowie Trybunalskim mieścił się w samym centrum Piotrkowa, w trzypiętrowej, okazałej kamienicy pod obecnym adresem Słowackiego 7, dawniej przy Kaliskiej 7. Prawdopodobnie powstał na początku XX wieku. Przyjmował gości do wybuchu II wojny światowej.

Hotel istniał w tym miejscu jeszcze do lat siedemdziesiątych XX wieku. Pierwotna nazwa Hotel Wileński została jednak po 1945 roku zmieniona na Hiotel Trybunalski. W okresie międzywojennym, Hotel Wileński reklamował się jako zapewniający swym klientom wszelkie wygody, ceny umiarkowane, a obsługę szybką i solidną.

Kamienica pod adresem Słowackiego 7 w Piotrkowie przez kilkadziesiąt lat pełniła rolę jednego z najbardziej znanych, choć nie tak komfortowych jak inne gościńce przyjmujące podróżnych. Zaletą Hotelu Wileńskiego było to, że mieścił się w samym centrum Piotrkowa, w stojącej do dziś okazałej, trzypiętrowej kamienicy przy ul. Kaliskiej 7, obecnie Słowackiego 7. Powstał na pewno na początku XX wieku, a pierwsza pewna data, to zapis w Książce Telefonicznej datowanej na 1913 rok. Zapisany tam numer telefoniczny Wileńskiego to 279. Dokument przechowywany jest w piotrkowskim Archiwum Państwowym.

W okresie międzywojennym Hotel Wileński cieszył się popularnością, a po roku 1945 w w tym samym miejscu istniał hotel przemianowany na Trybunalski  do początków lat siedemdziesiątych Hotel Trybunalski.

Przed drugą wojną światową, w okresie świetności, trzy dni i trzy noce spędziła w nim wielka gwiazda przedwojennego kina Maria Gorczyńska. Aktorka, znana z ról w takich ówczesnych kinowych hitach jak: „Iwonka” (1925 rok), „Trędowata” (1926 rok, gdzie zagrała u boku samej Smosarskiej), „Ziemia obiecana” (1928 rok) czy „Przedwiośnie” (1928 rok), zamieszkiwała Wileński od 15 do 18 listopada 1929 roku. Jej pobyt w Piotrkowie związany był z występem na scenie sali im. Kilińskiego (dzisiejszy Miejski Ośrodek Kultury) w sztuce Verneuilla „Radość kochania”.

Na przestrzeni lat międzywojennych hotel miał co najmniej trzech właścicieli. W latach dwudziestych XX wieku właścicielem obiektu był Lwowski, z kolei w pierwszej połowie lat trzydziestych hotel stanowił własność Antoniego Hermana. Natomiast w katalogu firm piotrkowskich wydanym w roku 1938 jako właścicielka Wileńskiego figuruje Maria Bartenbach.

Od 15 marca 1934 do 27 stycznia 1935 roku nad Hotelem Wileńskim pieczę sprawował kurator powołany przez Sąd Okręgowy. Kuratora ustanowiono z powodu niepłacenia podatków. Każdy piotrkowski obiekt świadczący odpłatne usługi noclegowe był zobowiązany uiszczać do miejskiej kasy w wysokości 25 proc. ceny usługi.
 
W przypadku Hotelu Wileńskiego, wedle zachowanych wykazów podatkowych, w roku 1922 jego ówczesny właściciel płacił podatek od wynajmowanych pokoi w kwotach 3522 marki polskie i 3973 marki polskie, zaś za wynajem lokali w hotelu odpowiednio 783 marki polskie.

W piotrkowskim archiwum, w dokumentach Zarządu Miejskiego z okresu międzywojennego zachował się m.in. wykaz cen obowiązujących w Hotelu Wileńskim na początku lat dwudziestych. Według wykazu koszt obsługi hotelowej wahał się od 600 do 1100 marek polskich.

Za wynajem pokoi klienci płacili w zależności od standardów. Najdroższe były pokoje oznaczone numerem 3 - 5600 marek polskich za nocleg - oraz numerem 1,2 i 4, ich cena to 4600 marek polskich za noc. Nieco tańszymi były pokoje numer 6, 8 i 9, tutaj nocleg kosztował 4000 marek polskich. 3200 marek polskich należało zapłacić za nocleg w pokoju numer 5 i 7. Najtańszymi zaś pokojami były te oznaczone numerami 10, 11 i 12 - koszt noclegu to tylko 3000 marek polskich.