Odwiedzający klasztor bernardyński w Piotrkowie wchodzą na jego teren przez barokową bramę z misternie kutą kratą. Podziwiający kunszt budowniczych mogą nie zdawać sobie sprawy, że to tylko rekonstrukcja.
Choć użyto autentycznych materiałów, wykorzystując rzeźby i kraty z początku XVIII wieku pozostałe z rozebranego pierwowzoru, brama do klasztoru stanowi jedynie replikę prawdziwej bramy barokowej. Oryginał był zachowany jako kompletny i utrzymany w bardzo dobrym stanie, ale nie oparł się planom urbanistów.
Jak do tego doszło? W 1970 roku zdecydowano się na przebudowę ulicy i kierując się koniecznością poprawy bezpieczeństwa ruchu ulicznego, rozebrano jeden z najcenniejszych artystycznie elementów kościelnego otoczenia. Brama główna została zbudowany na nowo o kilka metrów bliżej kościoła.
Klasztor piotrkowskich bernardynów
Kościół bernardynów wraz z klasztorem tworzą zespół o spójnym artystycznie charakterze i mimo licznych przebudów, jest przykładem wczesnobarokowego zespołu klasztornego, z zachowanym barokowym i rokokowym wyposażeniem. Zespół budowli zajął miejsce na wzniesieniu zwanym "Łysą Górą". Obecnie to centrum miasta pomiędzy ulicami Gabriela Narutowicza i Juliusza Słowackiego.Klasztor bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim ufundowali bracia Florian, Wawrzyniec i Stanisław Starczewscy, działający za namową starszego brata Leonarda, ówczesnego prowincjała bernardynów. Na nabytych przez Floriana działkach na Sieradzkim Przedmieściu w latach 1624-1625 zbudowano drewniany kościół i klasztor, a w 1632 r. rozpoczęto wznoszenie budynków murowanych. Kościół konsekrowano w 1642 r., w rok później ukończono budowę klasztoru.
Klasztorne otoczenie oryginalne i zrekonstruowane
Zespół gruntownie przebudowano po 1731 r. Dzięki fundacji starosty piotrkowskiego Jerzego Warszyckiego, w 1732 roku Bernardyni piotrkowscy, wybudowali dla swych potrzeb cegielnię. Dzięki temu przebudowano też przykościelne ogrodzenie. W 1735 roku po usunięciu drewnianego płotu, przystąpiono do budowy murowanego ogrodzenia. W 1735 r. zbudowano nowy mur z usytuowaną od wschodu bramą wejściową zaprojektowaną przez bernardyna Wenecjusza Pensa.W celu odsłonięcia bryły kościoła od strony ul. Kaliskiej (obecnie Słowackiego), w maju 1914 roku inżynier miejski Romuald Miller zaprojektował nowe, ażurowe ogrodzenie wraz z ozdobną furtą. Projekt ten uwzględniał odtworzenie w nowym ogrodzeniu żelaznej kraty, wzorowanej na oryginalnych barokowych reliktach znajdujących się przy bramie głównej. Artystycznie kuta krata żelazna wykonana została w miejscowym Zakładzie Ślusarskim Piotra Krzemińskiego.
W 1938 roku odnowiono całe murowane ogrodzenie kościoła oraz znajdujące się przy nim koronkowe kraty.
W 1953 roku wybudowano nową bramę wjazdową na dziedziniec klasztorny od strony ul. Słowackiego.
W 1965 roku dokonano gruntownych zmian w otoczeniu klasztoru. Cmentarz przykościelny został zlikwidowany, usunięto żeliwne grobowce i splantowano teren. W 1967 roku kolumnę św. Antoniego rozebrano i zbudowano na nowo za prezbiterium kościoła, ustawiając na szczycie dawny, kamienny kapitel i figurę św. Antoniego z Padwy.
Latem 1969 roku rozebrano dawne ogrodzenie kościoła od strony Placu Kościuszki i ul. Słowackiego, przeznaczając ozdobne kraty do ogrodzenia klasztoru. A w 1970 roku rozebrano barokową bramę, którą zastąpiono usytuowaną bliżej świątyni architektoniczną makietą.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.