reklama
reklama

Piotrkowianie mają to cudo na wyciągnięcie ręki. W obiekcie jak francuski warowny zamek można przenocować [ZDJĘCIA]

Opublikowano:
Autor:

Piotrkowianie mają to cudo na wyciągnięcie ręki. W obiekcie jak francuski warowny zamek można przenocować [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne
Zobacz
galerię
24
zdjęć

reklama
Udostępnij na:
Facebook
HistoriaNa pierwszy rzut oka zespół zabudowań przypomina bardziej warowny zamek niż klasztor. Mowa o opactwie cystersów w Sulejowie. To niezwykły zabytek o ogromnej wartości historycznej i artystycznej. Piotrkowianie mają to cudo na wyciągnięcie ręki.
reklama

Klasztor obronny z kościołem, zabudowaniami i ich reliktami oraz obwarowaniami oraz terenem dawnych ogrodów to perełka, jaką można obejrzeć w Sulejowie. To jeden z najcenniejszych zabytków w Polsce. Od 2012 roku zespół opactwa cystersów jest uznany za Pomnik Historii.

Sulejowski zespół to charakterystyczne miejsce w krajobrazie regionu. Do tego ma ogromne walory artystyczne. Zabudowania należą do grupy dwunastowiecznych opactw, jakie powstały w Polsce jako bezpośrednie filie francuskiego klasztoru cysterskiego w Morimond.

Sulejów jest natomiast jedynym cysterskim opactwem warownym na terenie Polski z tak dobrze zachowanymi późnośredniowiecznymi klasztornymi obwarowaniami. Dawne opactwo cystersów w Sulejowie wyróżniają obejmujące rozległy teren umocnienia obronne. Powstał w XIV-XVI w.

reklama

Opactwo cystersów najstarsze na ziemiach polskich

Klasztor powstał z fundacji książęcej. W 1176 r. książę Kazimierz Sprawiedliwy osadził w Sulejowie cystersów przybyłych z Morimond w Burgundii i przekazał im okoliczne dobra. W 1232 r. arcybiskup gnieźnieński Pełka konsekrował kościół pw. NMP i św. Tomasza Becketa, a wkrótce rozpoczęto wznoszenie wschodniego skrzydła klasztoru. Od XIV w. rozpoczęto wieloletnie prace przy wznoszeniu murowanych obwarowań.

Wkrótce po przybyciu cystersi władali jedenastu wsiami i źrebiami, otrzymywali dziesięciny z trzynastu wsi, posiadali immunitet ekonomiczny, także trzymali regalia.

W 1318 r. odbył się w klasztorze zjazd możnych i rycerstwa, na którym uchwalono „suplikę sulejowską”. To prośba do papieża o koronację Władysława Łokietka.

W latach 1637-53 kościół wyposażony został w cztery marmurowe ołtarze oraz obrazy. Na przełomie XVI i XVII w. wybudowano pałac opata oraz założono ogrody w stylu włoskim.

W XVIII w. przebudowano zabudowania znajdujące się wzdłuż murów obronnych od strony północnej i zamieniono je na część mieszkalno-gospodarczą.

Klasztor podupadł w związku z kasatą zakonu w 1819 r. Część zabudowań znalazła się w posiadaniu parafii, a część została sprzedana. W 1891 r. proboszcz rozebrał skrzydła klasztoru. Ze średniowiecznego budynku klasztornego pozostał jedynie fragment wschodniego skrzydła z kapitularzem, który z inicjatywy proboszcza został odrestaurowany. W dawnym arsenale urządzono szkołę.

reklama

W r. 1883 sprzedano Barbarze Brzeszczyńskiej budynki gospodarcze w części opactwa. W r. 1893 nabyli je Tomasz Kaczorowski i Stanisław Lisiecki, a w r. 1895 Marceli Czprykowski, po którym w r. 1904 odziedziczyły je jego córki Zofia Szwarcowa, Paulina Joachimowa i Celina Niemcowa.

W latach 1973 - 1981 w części opactwa przeprowadzono generalny remont połączony z rekonstrukcją i odbudową część dawnych zabudowań gospodarczych. Przekształciły one obiekt w ośrodek wczasowy Miastoprojektu Łódź, który przejął go od spadkobierców Marcelego Czuprykowskiego. Następnie obiekty ośrodka wczasowego przejęło Państwowe Przedsiębiorstwo Turystyczno-Handlowe "Trybunalskie" z Piotrkowa Trybunalskiego, które prowadziło hotel.

Cystersi wrócili do Sulejowa w 1986 r. Obecnie znajduje się tutaj przeorat zwykły, obsadzony przez cystersów z Wąchocka.

reklama

Klasztor na prawym brzegu Pilicy

Opactwo cysterskie w Sulejowie mieści się w dzielnicy Podklasztorze. Klasztor zbudowano stok półwyspowego wyniesienia na prawym brzegu Pilicy.

W skład zespołu wchodzą: kościół klasztorny, fragment klasztornego skrzydła wschodniego z kapitularzem, ruiny skrzydła południowego i zachodniego, obwód warowny, baszta Opacka, przystawiony do niej arsenał, baszta Muzyczna, wieża brama Krakowska, baszta Attykowa, wieża brama Rycerska, sąsiadujące z nią pozostałości młyna końskiego, baszta Mauretańska oraz zabudowania gospodarcze oparte o północny i południowo-zachodni odcinek muru obronnego.

Budowle zajmują obszar o kształcie nieregularnego wieloboku, przy czym główny element stanowi tu zespół złożony z trójnawowego kościoła z transeptem oraz położonych na południe od niego pozostałości trzech skrzydeł klaustrum. Otacza go pierścień pozostałych budowli stanowiących elementy obwodu obronnego lub przystawionymi do niego budynków.

reklama

Bryła kościoła klasztornego zachowała się w pierwotnym kształcie. To bazylika trójnawowa z transeptem i prostokątnym prezbiterium. Skrzyżowanie nawy zaakcentowano barokową sygnaturką.

Wejście główne do kościoła znajduje się w obrębie fasady zachodniej. Umieszczony tam portal uskokowy dekorują kolumienki z archiwoltami oraz półkolisty tympanon. Ponad domkiem portalowym znajduje się rozeta z częściowo zachowanym maswerkiem. Fasadę wieńczy trójkątny szczyt.

Na wyposażenie kościoła składają się cztery wczesnobarokowe ołtarze boczne z czarnego marmuru i alabastru, prospekt organowy o bogatej snycerce z 3 ćwierci XVIII w., oraz ufundowane w XVIII w.: drewniany ołtarz główny, cztery ołtarze boczne, ambona, stalle i konfesjonały.

Klasztor przylegał do kościoła od strony południowej. Obecnie, znajduje się w postaci trwałej ruiny. Jedyna ocalała część klasztoru to budynek kapitularza z 2 ćwiartki XIII w. ze sklepieniem wewnątrz wspartym na centralnej kolumnie o rzeźbionym kapitelu.

Klasztor jak umocniona twierdza

Kościół i klasztor otoczone są pierścieniem późnogotyckich fortyfikacji, które zachowały się w postaci długich odcinków muru kurtynowego i wież oraz budynku arsenału zwanego „zbrojownią”.

Najstarszy obwód umocnień obejmował dwie baszty i mur obronny o łącznej długości około 400 m. Był wykonany w rzucie zbliżony do prostokąta i zamykał przestrzeń o połowę mniejszą niż zachowane częściowo do dziś późniejsze umocnienia.

Wiek XVIII przyniósł zmianę funkcji umocnień klasztoru, o które po utracie przez nie walorów obronnych oparto liczne produkcyjne i magazynowe zabudowania gospodarcze, wznosząc m.in. młyn koński przy wieży bramnej Rycerską oraz budynek z browarem usytuowany w rejonie baszcie Attykowej.

reklama
WRÓĆ DO ARTYKUŁU
reklama
Udostępnij na:
Facebook
wróć na stronę główną

ZALOGUJ SIĘ

Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM

e-mail
hasło

Zapomniałeś hasła? ODZYSKAJ JE

reklama
Komentarze (0)

Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.

Wczytywanie komentarzy
reklama
logo