Wyjazdy na kolonie w czasach PRL przedstawiane były jako jedna ze zdobyczy socjalizmu. Rzeczywiście stały się powszechną formą wypoczynku dla najmłodszych. Podobne, choć na mniejszą skalę wyjazdy były już jednak prowadzone w Polsce znacznie wcześniej.
Wyjazdy dzieci na zorganizowane, grupowe kolonie letnie to wcale nie wymysł PRL. Choć mogłoby się tak wydawać. Na wakacje wysyłano najmłodszych już pod koniec XIX wieku. Z takiego wypoczynku pierwsze skorzystały dzieci warszawskiej biedoty, które w 1882 roku wysłano na wieś przez założyciela Towarzystwa Kolonii Letnich doktora Stanisława Markiewicza.
Towarzystwo Kolonii Letnich dla Ubogiej i Słabowitej Dziatwy Warszawy prowadziło działalność, która była wzorem dla innych organizatorów kolonii na terenie Królestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Poznańskiego oraz Galicji. W początkach XX wieku wyjazdy na letnie obozy propagował Janusz Korczak. Z wypoczynku organizowanego przez towarzystwo korzystało kilka tysięcy dzieci.
W okresie międzywojennym organizowano kolonie oraz obozy młodzieżowe. W roku 1937 wyjechało na wakacje 418.500 dzieci. Organizacją wypoczynku zajmowało się między innymi Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Do rozpowszechnienia kolonii i obozów młodzieżowych przyczynił się także organizujący swoje obozy letnie Związek Harcerstwa Polskiego.
Kolonie w czasach PRL. System zorganizowany
W czasach PRL jednak, czyli po II wojnie światowej organizatorami wyjazdów stały się zakłady pracy oraz Związek Harcerstwa Polskiego. W okresie Polski Ludowej organizowany dzieciom wypoczynek przybrał masową skalę. Wyjazdy kolonijne uczyły samodzielności, dostarczały zabawy, pozostawiły niezatarte wspomnienia.Kolonie letnie w PRL były powszechną formą wypoczynku dla dzieci i młodzieży w okresie wakacji. Organizowane były najczęściej przez zakłady pracy, szkoły lub organizacje społeczne. Dzieci spędzały wakacje na turnusach, które trwały najczęściej trzy tygodnie. W tamtym czasie budowano specjalne ośrodki wypoczynkowe i kolonijne.
W PRL wypoczynek miał z założenia być masowy i zorganizowany według wspólnego schematu. Dzieciom zapewniano zabawę, ale także przekazywano najważniejsze idee. O jedno i drugie dbał instruktor kulturalno-oświatowy oraz wychowawcy.
Niektóre kolonie czy obozy harcerskie zlokalizowane były w atrakcyjnych nadmorskich czy górskich miejscowościach ale również na wsiach, gdzie dzieci mieszkały w szkołach.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.