reklama

Dworzec kolejowy w Piotrkowie Trybunalskim. Stacja z długą historią [FOTO]

Opublikowano: Aktualizacja: 
Autor:

Dworzec kolejowy w Piotrkowie Trybunalskim. Stacja z długą historią [FOTO] - Zdjęcie główne
Zobacz
galerię
21
zdjęć

reklama
Udostępnij na:
Facebook
Historia Historia stacji kolejowej w Piotrkowie Trybunalskim sięga połowy XIX wieku i łączy się z historią Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Dworzec w Piotrkowie jest tylko o rok od niej młodszy. Budowla jest zabytkiem pod nadzorem konserwatorskim. Szczególnie urokliwy jest tak zwany peron warszawski.
reklama

Stacja kolejowa w Piotrkowie Trybunalskim ma kategorię dworca regionalnego PKP, a jego historia to już 177 lat. Uroczyste otwarcie stacji nastąpiło 7 października 1846 r. Powstała na trasie Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Pierwszym pociągiem, jaki wjechał na peron wiózł Namiestnika Królestwa Polskiego Iwana Paskiewicza. Dworzec w Piotrkowie jest tylko o rok młodszy od kolei Warszawsko - Wiedeńskiej, która ruszyła w czerwcu 1845 roku.

Tereny kolejowe wokół stacji Piotrków Trybunalski, to także lokomotywownia, budynek spedycji towarowej oraz pomieszczenia administracyjne i magazynowe. Obecnie większość z nich nie pełni już swojej pierwotnej funkcji. Jedynie budynek dworca ją zachował, nadal służąc obsłudze ruchu pasażerskiego. Ma też oryginalną bryłę architektoniczną. Gdy był budowany, znajdował się na peryferiach miasta. Obecnie to jednak ścisłe centrum Piotrkowa Trybunalskiego.

W latach 2010–2012 przeprowadzono gruntowny remont pod nadzorem konserwatora zabytków. Kosztował ponad 17,6 milionów złotych. PKP odnowiły elewację oraz dach zabytkowego dworca w Piotrkowie Trybunalskim. W budynku wymieniono instalacje i stolarkę W pobliżu powstała fontanna i plac zabaw. Dworzec został przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Generalnym wykonawcą była spółka Winnicki z Sochaczewa. Remont rozpoczął się w listopadzie 2010 roku. Trwał do  lipca 2012 roku.

Dworzec w Piotrkowie Trybunalskim z historią

Główny budynek dworca w Piotrkowie Trybunalskim został wybudowany w 1846 roku, a w kolejnych latach był przebudowywany. Obecny kształt budowla zyskała w latach 1915 - 1922, po odbudowie po pożarze, do jakiego doszło w 1914 r.

Nietypowy układ budynków kolejowych stacja zawdzięcza swojemu położeniu. Wybudowano dworzec na garbie oddzielającym dwie rzeczne doliny. Z braku miejsca na rozbudowę, zdecydowano o powstaniu odrębnej stacji towarowej na południe od starej stacji kolei Warszawsko - Wiedeńskiej. W ten sposób uniknięto wyburzania obiektów starego zaplecza technicznego.

Stacja w Piotrkowie Trybunalskim zmieniała nazwę przez lata istnienia. Nazywała się następująco:
Piotrków 1846 - 1914
Piotrkow 1915 - 1918
Piotrków 1918 - 1936
Piotrków Trybunalski 1937 - 1939
Petrikau (Ostbahn) 1939 - 1945
Piotrków Trybunalski od 1945.

Dworzec kolejowy w Piotrkowie był planem filmowym  w obrazach: serialu   "Jan Serce" z 1981 roku, filmie "Przeprowadzki" z 2000 roku oraz "Świadectwo urodzenia" z 1961 roku i  "Uprowadzenie Agaty" z roku 1993.

Stacja Piotrków według kolei

Piotrków Trybunalski to stacja węzłowa o rozbudowanym układzie torowym, leżąca na dawnej Drodze Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej - jednej z pierwszych linii kolejowych, wybudowanych na terenach Królestwa Polskiego. W latach siedemdziesiątych XX wieku. ze stacji w kierunku zachodnim wyprowadzono linię kolejową do Bełchatowa, powstałą m.in. ze względu na powstanie tam jednej z największych kopalni i elektrowni węglowych.

Na część pasażerską składają się 3 tory główne, znajdujące się przy peronach: wyspowym oraz jednokrawędziowym przy budynku dworca. Dojście do peronów możliwe jest poprzez kładkę nad torami oraz z przejazdu w ciągu ul. Juliusza Słowackiego. Za wiaduktami nad drogą krajową nr 473 i ul. Gabriela Narutowicza rozciąga się duża grupa torów towarowych, na której znajduje się 14 torów głównych. Perony na dworcu mają długość 300 metrów. Przez Piotrków przebiega linia kolejowa nr 1 Warszawa Zachodnia - Katowice  oraz linia kolejowa nr 24 Piotrków Trybunalski - Zarzecze.

Droga Żelazna Warszawsko - Wiedeńska

Kolej Warszawsko - Wiedeńska to linia, jaka łączyła Warszawę z granicą zaboru austriackiego. Otwarto ją 14 czerwca 1845 roku. Miała 327 kilometrów długości i na trasie usytuowanych 27 stacji. Jak podają źródła historyczne, już w pierwszym roku funkcjonowania przewieziono tą trasą 143 tysiące pasażerów oraz 143 tysiące cetnarów towarów. Cetnar polski to ponad 60 kg. Tabor kolejowy składał się z 8 lokomotyw parowych, opalanych drewnem, później węglem, 58 wagonów osobowych i 62 wagonów towarowych.

Decyzja o budowie linii kolejowej zapadła 4 lipca 1843 roku, gdy rząd Królestwa Polskiego powołał Zarząd Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Miał on za zadanie doprowadzenie linii kolejowej z Warszawy do granicy zaboru austriackiego, czyli do dzisiejszej stacji Sosnowiec Maczki, która wówczas nosiła nazwę Granica. Od Sosnowca kolej miała prowadzić przez Kraków do Wiednia.  Projekt linii kolejowej sporządził inż. Stanisław Wysocki.

Kolej otwarto 14 czerwca 1845 roku, po doprowadzeniu jej do Grodziska Mazowieckiego. Do Skierniewic kolej dotarła 15 października 1845, do Częstochowy - 1 grudnia 1846, do Granicy - 1 kwietnia 1848. W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku linię przedłużono do granicy z Prusami.

reklama
WRÓĆ DO ARTYKUŁU
reklama
Udostępnij na:
Facebook
wróć na stronę główną

ZALOGUJ SIĘ - Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM.

e-mail
hasło

Nie masz konta? ZAREJESTRUJ SIĘ Zapomniałeś hasła? ODZYSKAJ JE

reklama
Komentarze (0)

Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.

Wczytywanie komentarzy
reklama
reklama