Noc Kupały czy Sobótka- jest kilka nazw na tę wyjątkową noc, którą w tym roku obchodzimy między 21 a 22 dniem czerwca. Patronem tego święta jest bóstwo Kupała – słowiański bóg miłości. Nazwa „sobótka” sugeruje obecność „sabatu”, gdy tereny słowiańskie powoli ulegały wpływom chrześcijańskim.
– Obrzęd jest poświęcony kultowi miłości oraz płodności. Słowianie wierzyli, że właśnie w tę noc w roku powraca do domostwa dobrobyt i urodzaj – czytamy na stronie Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim.
W Noc Kupały zbierano kwiaty i zioła, które później pięknie zdobiły domy, wchodzono do wody, w której się kąpano i oblewano nią. Świeżymi roślinami dekorowano także ludzi i zwierzęta, aby jak najbardziej wykorzystać ich uzdrawiającą moc. Świętowano także dwa przeciwstawne żywioły – ogień i wodę. Kąpiel przed zachodem słońca uważano za obowiązkową. Puszczano wianki na wodzie i wróżono z nich, tańczono wokół rozpalonego ogniska czy poszukiwano kwiatu paproci. W tych „rytuałach” uczestniczyli młodzi mężczyźni i kobiety.
Niektóre z tych zwyczajów praktykowane są do dziś w różnych częściach kraju, lecz bardziej jako zabawa.
Sobótkowe wydarzenia były przepełnione magią. Dla Słowian miały ogromne znaczenie, a świadczą o tym współczesne przekazy i pamięć o danym obrzędzie.
– Wpływy chrześcijańskie wyparły Noc Kupały i przemieniły ją w Noc Świętojańską, ponieważ nie były w stanie całkowicie wyprzeć jej z ludowej świadomości. Oprócz obrzędów słowiańskich, które wciąż ludność kultywowała, dołączono obrzęd święcenia wody oraz ziół leczniczych – podaje piotrkowskie muzeum.
Źródło: Barbara Ogrodowska „Polskie obrzędy i zwyczaje doroczne”, ze strony Muzeum w Piotrkowie Trybunalskim
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.