Na portalu OLX 29 marca pojawiło się ogłoszenie o przetargu na sprzedaż działki o powierzchni 1,1974 ha przy ul. Topolowej 1B. To właśnie w tym miejscu działały jeszcze zaledwie kilka lat temu huty szkła Kara i Hortensja – symbole piotrkowskiego przemysłu.
Jak czytamy w ogłoszeniu, nieruchomość nie jest obciążona ryzykiem prawnym, reklamacyjnym, technicznym i wywłaszczeniowym oraz posiada dostęp do drogi. Przeznaczenie nieruchomości jest zgodne z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego.
W 2012 roku działka wyceniona została na 11 174 400 zł. Teraz sprzedawca oczekuje minimum 15 mln zł.
Nieruchomość posiada prawo wieczystego użytkowania gruntu do 2089 roku.
Huta Szkła Gospodarczego Hortensja
Huta założona została w 1889 roku i produkowała przede wszystkim cylindry do lamp naftowych oraz szkło okienne. Z mapy przemysłowej Piotrkowa zniknęła w latach 90. XX wieku. Nazwę, pod którą zasłynęła, otrzymała dopiero w roku 1907. Nazwano ją tak na cześć córki właściciela Emila Haeblera, przedsiębiorca pochodzącego z Saksonii. W 1907 r. hutę zakupiło Belgijskie Towarzystwo Akcyjne pod nazwą Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera. Po II wojnie światowej huta została upaństwowiona i działała pod nazwą Huta Szkła Gospodarczego "Hortensja". Swoje wyroby eksportowała do 120 krajów.Najbardziej znane i poszukiwane są wyroby Hortensji wytwarzane w okresie międzywojennym, gdy Hortensja wytwarzała eleganckie szkło dmuchane i prasowane w modnych formach stylu art déco. W hucie powstawała także tak zwana galanteria szklana wykańczana szlifem. Z piotrkowskiej huty w świat trafiały wazony, popielniczki, cukiernice, karafki z kompletem kieliszków czy dzbanki ze szklankami, a także efektowne garnitury toaletowe.
Huta zaczynała jako fabryka cylindrów do lamp naftowych powstała w budynkach dawnej wytwórni cukierków. Początkowo zatrudniała 60 robotników. W latach 70. XX wieku w hucie zatrudnionych było ponad 2000 osób. W początkowych latach istnienia, przed I wojną światową, huta Hortensja produkowała szkło oświetleniowe oraz szklaną galanterię. W czasie wojny produkcja została ograniczona, a następnie wstrzymana. Po I wojnie światowej została rozbudowana – w 1921 r. zatrudniała już około 500 robotników.
Huta Szkła Okiennego "Kara
Huta szkła przetrwała sto lat, ale nie wytrzymała zmian w polskiej gospodarce lat 60. ubiegłego wieku. Przedsiębiorstwo postawiono w stan likwidacji w 2001 roku. Ostatecznie przestało funkcjonować w 2005 roku. Na jej bazie powstała kolejna huta, ale i tej się nie powiodło. Charakterystyczne zabudowania wpisały się w panoramę Piotrkowa.Huta Szkła Okiennego „Kara” powstała w 1897 roku nieopodal Huty Szkła „Hortensja”. Jej pierwszym i długoletnim właścicielem był Emil Haebler, który nazwał hutę imieniem jednej ze swych córek – Karoliny. Emil Haebler to przedsiębiorca pochodzący z Saksonii. Haebler w 1897 r. zrezygnował z dzierżawy sąsiedniej huty i zbudował w Piotrkowie własną hutę "Kara".
W 1907 r. Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera zakupiło także drugą, konkurencyjną hutę "Hortensja". Wtedy też ostatecznie ustaliła się nazwa. W 1907 r. obie huty "Kara" i "Hortensja" zakupiło Belgijskie Towarzystwo Akcyjne pod nazwą Przemysłowo-Handlowe Towarzystwo Akcyjne Dawnych Przedsiębiorstw Emila Haeblera. Rozwijająca się prężnie huta, sukcesywnie zwiększała wartość produkcji i zatrudnienie: w roku 1898 pracowało w niej około 100 robotników, a w 1905 roku – już 300. Zakład specjalizował się głównie w produkcji szkła taflowego, butelkowego oraz wszelkiego rodzaju gąsiorków, szklanek, kloszy i cylindrów.
Huta "Kara" z tradycją i renomą
W okresie międzywojennym „Kara” zasłynęła jako miejsce strajków robotniczych. W 1936 roku huta „Kara” w znacznej części spaliła się w pożarze. Do tego czasu produkcja w zakładzie odbywała się ręcznie, bez udziału parku maszynowego, co zmieniło się w ostatnich latach przed II wojną światową, gdy hutę zmechanizowano. W czasie okupacji przedsiębiorstwo pozostawało pod zarządem niemieckim i wówczas znacząco je rozbudowano.Po drugiej wojnie światowej hutę upaństwowiono, rozbudowano oraz doinwestowano. W okresie PRL-u była ona jednym z największych producentów szkła taflowego w kraju, który część swych wyrobów eksportował. Zmiana ustroju w 1989 roku stała się przyczyną upadku zakładu.
Ostatecznie Huta Szkła Okiennego „Kara” przestała istnieć w roku 2005. Wtedy na części jej majątku rozpoczęła pracę huta Feniks. Także ta działalność nie miała powodzenia. W 2022 roku doszło do zwolnień grupowych, a huta została postawiona w stan likwidacji.
Więcej na temat historii „Kary” przeczytasz tutaj: Huta szkła "Kara" w Piotrkowie nie przetrwała zmian w gospodarce. Następcy też nie mieli szczęścia [ZDJĘCIA]
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.