Właścicielem posesji przy obecnej ulicy Juliusza Słowackiego 13, był w 1844 r. Michał Jeziorański, ziemianin osiadły w dobrach Byki. Zawarł on umowę z Gminą Piotrków o zamianie posiadanej parceli na dwie posesje przy Starym Rynku pod numerami 315, z dopłatą w wysokości 4383 ruble. W zamian zobowiązał się w ciągu dwóch lat wznieść przy ówczesnej ulicy Kaliskiej dom z całym zapleczem - na pomieszczenie siedziby magistratu.
Kontrakt podpisano 16/28 lipca 1845 r. W przewidzianym terminie Jeziorański wystawił na swojej posesji piętrowy dom z dwiema oficynami różnej długości, wozownią, stajnią, komórkami i ogrodził posesję od północy parkanem. W zamian otrzymał dwie posesje przy rynku. Całkowite rozliczenie z władzami miasta nastąpiło jednak dopiero w 1869 r., kiedy podpisano akt notarialny. Rozliczenie nastąpiło z sukcesorami Jeziorańskiego.
Poza biurami, kasą powiatową i miejską w budynku znalazło się mieszkanie dla prezydenta. W latach 30. XX w. w magistracie znajdowały się wydziały: Administracyjny, Budowlany, Opieki Społecznej, Skarbowy, Oświaty, Kultury i Sztuki.
ZOBACZ TAKŻE: Stary Areszt w centrum Piotrkowa. Znacie jego bogatą historię? [ZDJĘCIA]
Budynek służył magistratowi przez sto lat
W 1927 r. dom został zniszczony w pożarze. Potem był remontowany. Nieznacznie przekształcono również elewację. Nie zachowały się wsporniki pod odcinkami gzymsów nad otworami piętra i pary rozet poniżej. Tuż przed wojną obiekt skanalizowano, w 1948 r. nieco przekształcono poddasze z przeznaczeniem na mieszkania. Księgę wieczystą założono dla obiektu dopiero w 1937 r. Siedzibą władz miasta obiekt pozostawał do lat 50. XX w. Wówczas przeniesiono siedzibę władz miasta w inne miejsce, a dom zasiedlili lokatorzy.Budynek jest podpiwniczony, piętrowy, kryty niskim dachem dwuspadowym, ustawiony kalenicowo, z parą niskich kominów na kalenicy. Nad trójosiowym, frontowym pseudoryzalitem trójkątny fronton, nieco poniżej kalenicy dachu. Od frontu, na piętrze balkon obejmujący trzy osie okienne o prostokątnej płycie. Przyległe oficyny piętrowa od zachodu i dwupiętrowa od wschodu kryte dachami pulpitowymi, nachylonymi w stronę podwórza.
Dom wznosi się przy reprezentacyjnej ulicy miasta, w jej północnej pierzei, fasadą zwrócony na południe. Ulica prowadzi na zachód, w kierunku dworca kolei i na wschód w kierunku starego miasta. Dom sąsiaduje od wschodu z szeregiem kamienic czynszowych. Od zachodu - z pustym placem i parcelą zajmowaną przez budynek cerkwi prawosławnej.
ZOBACZ TAKŻE: Niepozorny budynek Przy Farnej 2, to jedna z najstarszych kamienic mieszczańskich w Piotrkowie
Ulica Juliusza Słowackiego w Piotrkowie
Obecna ulica Słowackiego położona na dawnych terenach sieradzkiego przedmieścia ukształtowała się w związku z otwarciem linii kolei warszawsko-wiedeńskiej i wybudowaniem dworca kolejowego w Piotrkowie, w 1847 r., co spowodowało istotne ożywienie gospodarcze miasta.Na początku XIX w. burzono obwarowania miasta, w 1917 r. rozebrano bramę "sieradzką". Centrum przesunęło się wówczas ze Starego Rynku na plac przed byłą bramą "sieradzką" obok kościoła bernardyńskiego (plac pod nazwą św. Bernarda obecnie pl. Kościuszki).
Od połowy XIX w. wznoszono przy ulicy szereg domów mieszkalnych, cerkiew prawosławną Wszystkich Świętych (1847 r.), budynek poczty, a także siedzibę biura naczelnika powiatu.
Ulica otrzymała twardą nawierzchnię i trotuary. W 1867 г, pod rosyjskim zaborem miasto uzyskało status gubernialnego i ulica nabrała charakteru reprezentacyjno-biurokratycznego. Wzniesiono tu wiele reprezentacyjnych kamienic czynszowych dla urzędników i w początku XX w. monumentalny budynek Sądu Okręgowego. W 1939 r., podczas bombardowań Niemcy zniszczyli jej południową pierzeję.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.